«Лукашэнку чакае шмат непрыемных сюрпрызаў»
- 17.06.2025, 11:44
Сёй-той умудрыўся займець страты там, дзе іх раней немагчыма было нават сабе ўявіць.
Вось даслоўна ўчора ў тэлевізары тлумачылі, што заводаў у Беларусі значна больш, чым беларускім уладам трэба для поўнага шчасця. І што стабільнасць будзе значна больш шчаслівая, калі лішнія заводы закрыць, каб не мець сабе лішняга галаўнога болю, піша тэлеграм-канал «Лісты да дачкі».
Таму што гэтыя заводы беларускія ўлады захоўвалі «тытанічнымі і вельмі дарагімі для бюджэту намаганнямі» і рабілі гэта выключна са сваёй душэўнай дабрыні. Таму што прыбытак у беларускай стабільнасці не галоўнае. Галоўнае - праца. Праца вызваляе.
А ад беларусаў беларускім уладам усё адно няма ніякай карысці, акрамя клопатаў. Корміш іх, адзяваеш, а ў адказ ніякай падзякі. Працаваць у тры разы больш, як неаднаразова тлумачыў перастарэлы гарант, яны не хочуць. А замест гэтага хочуць дзіўнага.
Прычым, што характэрна, апошнім часам многія беларусы шукаюць дзівосаў дзе-небудзь далей ад стабільнасці. І кажуць, мінімум 600 тысяч ужо знайшлі. Таму проста цяпер росквіту не стае 200 тысяч чалавек.
У ідэале беларусаў было б добра замяніць кім-небудзь больш рахманым. Але нешта рахманых на замену беларусам у таварных колькасцях знайсці не атрымалася. Таму ў тэлевізары прыдумалі, як ім развязаць гэтую праблему.
Трэба зачыніць заводы, на якіх людзей не стае, і тады адразу людзі з'явяцца лішнія. Таму што, як патлумачылі ўчора ў тэлевізары, у стабільнасці «няма неабходнасці падтрымліваць стратныя прадпрыемствы для захавання працоўных месцаў».
І толькі гэта, вядома, лагічна. Але ёсць нюанс. І я нават не маю на ўвазе, што за трыццаць гадоў сваёй унікальнай эканамічнай мадэлі сёй-той не здолеў зрабіць стратныя заводы прыбытковымі. Хоць, гэта шмат кажа пра ўнікальнасць эканамічнай мадэлі.
Але галоўная праблема не ў гэтым. Галоўная праблема ў тым, што за трыццаць гадоў унікальнай эканамічнай мадэлі сёй-той умудрыўся займець страты там, дзе іх раней немагчыма было нават сабе ўявіць.
Ну, бо патрэбна вельмі ўнікальная эканамічная мадэль, каб пры льготнай нафце загнаць у страты абодва свае нафтаперапрацоўчыя заводы. Або ў хранічныя пазыкі дрэваапрацоўку, пры ўсім багацці беларускіх лясоў. Ці пабудаваць сабе за кітайскія крэдыты «аналогов нет» біякарпарацыю, каб узяць яе на бюджэтнае ўтрыманне.
Не кажучы ўжо пра «Беларуськалій». Я пра «Беларуськалій» не кажу, бо экспарт калійных угнаенняў не бывае стратным паводле азначэння. Нават гаранту давялося напружана працаваць над гэтым амаль тры гады, перш чым у яго атрымалася.
Так, чыста для даведкі, пазыкі беларускіх прадпрыемстваў за чатыры месяцы выраслі на 32 адсоткі, а пратэрмінаваныя пазыкі на 28.
Таму, калі беларускія ўлады паслухаюцца парадаў свайго тэлевізара (а яны могуць) і стануць закрываць стратныя прадпрыемствы, росквіт чакае шмат непрыемных сюрпрызаў. І вось мяне раздзіраюць смутныя сумневы. Чым скарачаць заводы, можа, лепш было б скараціць беларускія ўлады.